ارتعاشات رفتار جسم دوار نسبت به نیروی داخلی یا خارجی است. از آنجا که اکثر مشکلات تجهیزات دوار خود را در رفتار ارتعاشاتی تجهیز نشان می دهند، از سیگنال های ارتعاشی به عنوان یک راهنما برای پایش وضعیت ماشین آلات استفاده می شود. هر عیب مکانیکی موجب تولید ارتعاشات به یک شکل مشخص و در یک فرکانس مشخص می گردد. بنابراین از نوع ارتعاشات برای تشخیص دلیل و نوع عیب و اقدام اصلاحی مناسب استفاده می شود.
در تحلیل ارتعاشات به دو مولفه سیگنال ارتعاشی توجه می شود. 1) دامنه 2) فرکانس
دامنه ارتعاشات اندازه سیگنال ارتعاشات است که بیان گر شدت مشکل و یا خرابی است. به عبارت دیگر دامنه بیشتر به معنای ارتعاشات شدید تر و مشکل حادتر است. دامنه ارتعاشات بستگی به نوع ماشین داشته و همیشه نسبت به سطح ارتعاشات قابل قبول براساس استاندارد یا سفارش سازنده یا ماشین مشابه و یا جدید مقایسه می گردد.
فرکانس سیگنال ارتعاشات بیان گر دفعات یک رویداد در یک پریود زمانی است که نوع عیب به کمک آن قابل تشخیص است.
روش های اندازه گیری استاندارد عبارتند از:
- دامنه کلی ارتعاشات
- فاز
- انولوپ
- تکنیک های SEE
- تکنیک HFD
- ...
انرژی ارتعاشی کل اندازه گیری شده در یک بازه فرکانسی بیانگر سلامت فعلی یک ماشین است. بازه فرکانسی بستگی به دیتالاگر و استاندارد ایزو مورد استفاده دارد.
پارامترهای مقیاس مورد استفاده در اندازه گیری مقادیر کلی ارتعاشات عبارتند از Peak، Peak to Peak، میانگین و RMS. این پارامتر ها در حالت ایده آل کاملا سینوسی دارای رابطه مستقیم با یکدیگر هستند.
صرف نظر از مباحث فیزیکی و ریاضی باید بخاطر داشت در زمان مقایسه رفتار ارتعاشات یک تجهیز، نوع اندازه گیری و موقعیت اندازه گیری بایستی ثابت باشد.
